Değişen hayat...

Her şey değişti :) Kimsenin hayaline ortak olmak istemiyorum ama muhabbetimde sohbetimde herkes Ege'de bir köye yerleşiyor. Organik bitkiler yetiştiriyor... Sahilde köhne bir sandala balık tutuyor... arada tüttürüyor, arada kafa buluyor alkolle... sade bir yaşam...

Yoldan geçene sorsam o da öyle der. E benimde hayalim buydu :)))) Bütün kaçtığım insanlarla Ege sahillerinde karşılaşırsam, karşılaşacaksam kaçmamın anlamı ne? En iyisi ben biraz daha beklemede durayım. Şu an size yazdığım aynı pencerenin önünde kulağıma düşen kornalara, dörtte bir gördüğüm deniz manzarama, bana ulaşırmışcasına camıma ellerine uzatan Ahmet'e ( benim ağacım minikken ben ekmiştim tohumunu) onlarla mutlu olayım.

Peki ben geçen Cumartesi ne yaptım... Offf dostlar harikaydı. Böyle bir mutluluk heralde 4yüz senede bir bana denk geldi. Siz hiç boyut değiştirdiniz mi? Aynı anda hem burada, hem o boyutta gözlerinizi açabildiniz mi? İşte sevgili hocam David ile bu deneyimi yaşadım. Tarabya'daydık. Ormanda, her yer zaten orman ya yemyeşil. Giderken görmediğim, yanından es geçtiğim güzellikler, çiçekler, arılar, taşlar ve otlar... Ne bileyim işte hep yaptığımız gibi kör be kör yürüdüğümüz o yollar. Gittik, yere sergimizi serdik, karşılıklı bağdaş kurduk, oturduk...

- Bugün 3. göz çalışmaları yapacağız... dedi.

Önce bir afalladım tabiki. Seneler önce kapadığım bir gözü şimdi açarsam neler göreceğim. Korktum zarar veren enerjiler çalarsa kapımı.

- Sus, (dedi) kötü enerjiler artık yok... Öyle güzel enerjiler akıyor ki dünyaya, artık kötü enerjilerin bitişini kutluyoruz.

Birden bir sevinç bende, başladık derrrriiinn bir muhabbete, çok derin... Ülkeyi değil biz dünyayı, evreni kurtarıyoruz muhabbetlerimizde. İnsanı, evren bireylerini düşünüyoruz. İşte en güzeli de bu.
Nerede kalmıştım, oturduk bağdaş kurduk... Süt içtik, minik domatesler yedik... Saf bir doğa... Olduğumuz gibi.

- Şimdi sadece bana bak dedi, gözlerime..

Baktım...

- Şimdi sen ben ol, ben sen dedi.

Oldum...

Anlatamam, o an neler gördüğümü anlatamam. Önce bakarken gören olmak feci bir duydu... Ardından gördüğünüz her şeyin birden boyut değiştirmesi bambaşka. Karşımda benim yaşımda bir insan dururken ben gerçekten 70 yaşlarında, dinç, tebessümü müthiş, huzurlu ve içten bir adam gördüm. İşte o şokla ağzımdan bir "hassss.." çıkıverdi. Ne yapayim daha önce böyle bir şeyle karşılaşmamıştım.

Saatlerce bakıştık, çünkü ben o boyutu gözümün dibindeyken görememişim. Sonra yanıbaşımda duran ağaçla bakıştık, sonra ben ağaç oldum... Sonra yanımda duran yaprak oldum. Taş oldum. Su oldum. Sonra eve geldim aynada kendimle çalıştım. Ben BEN oldum. Siz SİZ'misiniz???

Sanırım hayatın yüzde 1ini yaşadığımız doğru. İşte o yüzde 99luk kısım... Aman Allahım. BEN GÖRDÜM. BEN BUNU YAŞADIM. İNANILMAZDI...Hepiniz yapabilirsiniz, sadece bakan olmaktan "O baktığınız" olmaya geçmeniz gerekiyor. Bir aynada kendinizle, sonrasında bir mum ve tatlı bir melodiyle bu 3. göz çalışmasını yapabilirsiniz. Hiç bir şey kaybetmezsiniz. Gözlerinizi dikin ve bakın... Sonrasında kendinizi unutun..."O" olun. Özellikle aynadan kendinize bir bakan olduğunuzda çığlık atmayın,, korkmayın. O müthiş duyguyu yaşayın sadece.

Hayata bırakın kendinizi, hayat olun. Telaş yok, sıkıntı yok... Gerçekten de akan bir su var ve o yolunu buluyor...

Her şeyin bir sebebi var, tesadüf diye bir şey yok.

Hep bildiğiniz şeyler değil mi? O zaman neden birilerini suçluyoruz, çünkü kendimizde yüzleşemiyoruz. Oysa siz iyi bir insansınız. Karşınızdaki de iyi bir insan ancak gelişmek zorundayız. O yüzden iyi ya da kötü karşılaşıyoruz bir yerlerde... Bazen kırıyoruz birbirimizi ama gelişmemiz adına... hep mutlu bir hayat düşünsenize??? Bu bir FACİA olurdu, çünkü o zaman mutluluğun tılsımını -algı-layamazdık.

Algılı günler, pespembe yanaklar sizinle olsun.

Sevgi ve Işıkla...


PS: Zaten ben Alaska'ya yerleşmek istiyorum. :))