Gregor Samsa..
Bunaltıcı rüyalardan uyandığı bir sabah, yatağında kocaman bir böceğe dönüşmüş olarak buldu kendini...
Bir böcek...
Kafka'nın bu hikayesi aslında hep kendini ezen ve bir böcekmiş gibi hissetmesini sağlayan babasına edilebilecek en büyük küfür olarak kütüphanelerde yerini aldı. Bu edebi yönü güçlü bir insanın, belki de edebi yönünü güçlü kılmasına sebep olan babasına bir gönderme olabilir.. Babası ona bu şekilde davranmasaydı.. Kafka sinir bozan işine gidip, sonra kendisini odasına kapatıp bu kadar yaratıcı bir insana dönüşebilir miydi?
Gerçi dönüşüm mü yoksa değişim mi diye hala tartışmalar devam ediyor. Ama arkadaş şunu biliyorsun, bir insan hamam böceğine değişmez sadece dönüşebilir.
Önceleri ona kucak açan kız kardeşi sonraki dönemlerde evden onu atmayı ilk akıl eden oldu...
Babası asıl şimdi bir böceğe böcek gibi davranırken, annesi vicdanı rahat olmadan ve o benim oğlum, canım diyen insanken; sus pus bir köşede Gregor Samsa'nın ölümünü izledi.
Ayılıp bayılarak analık olmuyor tabi.. Hiçbir zaman olmadı.
Kitabı bitirdikten sonra kendinizi bir kaç saniye böcek olarak düşünüyorsunuz, nelere girerdim bu oda bana yeter miydi? Yoksa acınası insan halim sadece bir böcekten ibaret mi? Bu kısa hikaye tamamen hayata yönelik. Anlık bir düşüncenin sadece 5 günlük hayal dünyası gibi. Hepimiz bazı anlar böcek oluyor, kimi zaman sevdiğimiz insan, kimi zaman ailemiz bize bu şekilde davranmıştır. Davranmasalar bile ruh halimiz buna endeksli. Hissetme meselesi..
Okumadan ölmeyin..
Ve lütfen, elinizi sırtınıza götürün ve o çürümüş elmayı artık çıkarın'!
Gaf
Işık ile..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder